<< geri

Kadınlarda mesane boynu veya üretral (periüretral ya da transüretral) madde enjeksiyonu, stres üriner inkontinans (SÜİ) cerrahisinde uygulanan minimal invaziv bir tedavi yöntemidir. Mesane boynu ve üretral madde enjeksiyonu için potansiyel adaylar; yaşlı, anestezi için yu¨ksek riskli, sling operasyonu sonrası idrar retansiyon ihtimali fazla olan, antikoagu¨lan kullanan, çocuk sahibi olmak isteyen, inkontinans cerrahisi sonrası hafif SÜİ’ı olan, SÜİ ve eş zamanlı mesane boşaltım semptomlarına sahip, egzersiz sonrası hafif SÜİ’ı olan, daha invaziv tedavi alternatiflerini istemeyen ve ku¨r olmasa da bir miktar iyileşme arzu eden hastalardır (1, 2). Enjeksiyon tedavisi için kullanılan ajanlar; silikon polimerler (Macroplastique, Cogentix, Minnetonka, MN), kalsiyum hidroksiapatit (Coaptite, Boston Scientific, Marlborough, MA), karbon kaplı zirkonyum parçacıkları (DurasphereEXP, Coloplast, Minneapolis, MN) ve glutaraldehite çapraz bağlanmış olan sığır kollajenidir (Contigent©). Glutaraldehite çapraz bağlanmış sığır kollajeninin (Contigent©), 2011 yılında üretimine yetkili firma tarafından son verilmiştir. Önceden bu ajanların etkinliklerinin yaklaşık 3 ay devam ettiği bildirilirken, güncel Avrupa Üroloji Kılavuzlarında bu etkinliğin 12 aya uzadığı gösterilmektedir (kanıt düzeyi: 1b) (3).

Drey EV ve arkadaşlarının güncel çalışmasında; başarısız sling cerrahisi sonrası, SÜİ olan hastalarda enjeksiyon ajanlarının etkinliğinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Hastaların büyük çoğunluğunun (%65.8) geçmişte sentetik meş ile uygulanmış midüretral sling (MÜS) öyküsü olduğu, geri kalan hastalara otolog doku ile pubovajinal sling cerrahisi uygulandığı görülmektedir. Mart 2008-Mart 2016 tarihleri arasında, başarısız sling cerrahisi sonrası 38 hastaya Macroplastique enjeksiyonu, 35 hastaya kollajen enjeksiyonu yapılmış ve sonuçlar retrospektif olarak çalışma kapsamında incelenmiştir. Hastaların ortalama yaşı 65.1 yıl olup, yarısından fazlasının şişman (vücut kitle indeksi>30) hastalar olduğu bildirilmektedir. İlk enjeksiyon sonrası hastaların %71’ inde kısa dönem iyileşme ve semptomlarında düzelme olduğu dikkat çekmektedir. İyileşme ve iyileşmeme oranlarının; demografik faktörlerden, önceki uygulanan sling tipinden ve kullanılan enjeksiyon ajanından bağımsız olduğu görülmektedir. Tekrarlayan enjeksiyon uygulanan hastalarda iyileşmenin daha yüksek olduğu belirtilmektedir. Yine valide edilmiş sorgulama formlarında (American Urological Association Symptom Index, Michigan Incontinence Symptom Index) kısa dönem iyileşme ve inkontinans için kullanılan ped sayısında azalma olduğu gözlenmektedir. Çalışmaya ait en önemli kısıtlayıcı faktörler; çalışmanın retrospektif yapıda olması, iyileşmenin değerlendirilmesinde objektif ölçümler olarak hastaların büyük kısmında ürodinamik çalışmaların ve öksürük stres testinin yapılmamış olmasıdır. Sonuç olarak yazarlar tarafından; enjeksiyon materyallerinin etkinliğinin zamanla azalmasına rağmen, anestezi  riski ve sekonder operatif girişimden kaçınan hastalarda, enjeksiyon tedavisinin ofis şartlarında gerçekleştirilebilecek uygun bir seçenek olduğu vurgulanmaktadır.

Güncel Avrupa Üroloji Kılavuzlarına göre tedavide istenen düzeyde etkiyi elde edebilmek için tekrarlayan enjeksiyonlara ihtiyaç duyulduğu bildirilmektedir. Transüretral enjeksiyonlarda, periüretral enjeksiyonlara göre daha az miktarda enjeksiyon maddesi gerekmekte ve daha az oranda üriner retansiyon görülmektedir. Enjeksiyon ajanları kolposu¨spansiyon ya da otolog slinglere kıyasla ku¨r açısından daha az etkilidir, ancak açık cerrahiye kıyasla yan etki insidansı daha du¨şu¨ktu¨r. Herhangi bir ajanın ötekinden daha iyi olduğuna dair net bir bulgu yoktur. Stres u¨riner inkontinansı olup kalıcı bir tedavi isteyen hastalara enjeksiyon tedavileri önerilmemelidir (3).

Kaynaklar

1. Reynolds WS, Dmochowski RR. Urethral bulking: A urology perspective. Urol Clin North Am 2012; 39: 279-87.
2. Bayrak Ö, Dmochowski RR. Kadınlarda mesane boynu enjeksiyon, balon ve artifisyel sfinkter uygulamaları. Üriner İnkontinans: Tanı ve Tedavi, Onur R, Bayrak O. (Editör), Bölüm 27, 331-346. Nobel Tıp Kitabevleri, İstanbul, 2015.
3. EAU Guidelines on Urinary Incontinence in Adults. European Association of Urology 2018

<< geri